Ο αφοσιωμένος στη βουδική διδασκαλία αυτοκράτορας Σιάο Ουέν Ντι ( xiàowéndì孝文帝 | 467 ～ 499 Κ.Ε.), το 494 μετέφερε τη πρωτεύουσα της Βόρειας Δυναστείας Ουέϊ (Běi Wèi Cháo北魏朝 | 386 ～ 535) από το Πινγτσένγκ (Píngchéng平城) το σημερινό Ντα Τονγκ του Σαάν Σι (Dàtóng, Shānxī大同, 山西) στη Λούο Γιανγκ ( Luòyáng 洛阳).
Ένα χρόνο μετά, το 495 Κ.Ε. θέσπισε ένα διάταγμα με το οποίο ίδρυσε ένα ναό για να τιμήσει τη διδασκαλία του μεγάλου βουδιστή μοναχού στο μέρος που πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, στη βόρεια πλευρά του βουνού Σαοσί της οροσειράς Σονγκ, βορειοδυτικά της πόλης Ντενγκ Φενγκ, στην επαρχία Χονάν.
Ο Γιανγκ Σουάν Τζι (yángxuànzhī楊衒之) στο «Αρχείο των Βουδιστικών Μοναστηριών της Λούο Γιανγκ» (Luòyángqiélánjì 洛陽伽藍記 | 547 )" και ο Λι Σιαν (lǐxián李賢 | 1408 ～ 1466), στο «Ενοποιημένο αρχείο της Δυναστείας Μινγκ» (míngyītǒngzhì明一統志 | 1461), συμφωνεί με την τοποθεσία και την ίδρυση του Μοναστηριού Σαολίν, απόλυτα με την αναφορά του Ντάο Σουάν.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο μοναδικό «Ντατσίνγκ γιτόνγκ τζι» (Dàqìngyītǒngzhì大清一統志) που γράφτηκε από τον Αυτοκράτορα Τζία Τσινγκ (Jiāqìng 嘉慶 | 1760 ～ 1820) και τυπώθηκε το 1842 , το Μοναστήρι του Νεαρού Δάσους που βρίσκεται στην επαρχία Χενάν χτίστηκε το 20ο έτος της εποχής Τάϊ Χο ( Běiwèitài hé shíjiǔnián 北魏太和十九年 495), γνωστής σαν «Η εποχή της Υπέρτατης Αρμονίας» της Βόρειας Δυναστείας Ουέϊ (Běi Wèi Cháo 北魏朝 | 386 ～ 535 )